New Yorker Dave Fields staat bekend om zijn inbreng in de 'modern blues', vanaf zijn 14 jaar speelde hij al gitaar mee met zijn vader. De opname studio’s waren op zijn vijftien al als een tweede huis en was als tiener al meteen vertrouwd met alle nieuwe technische snufjes.  Hij liep school in de ‘Berklee School van Boston’ en toen hij na zijn studies terug richting NY reisde componeerde Dave al voor verschillende platenmaatschappijen.

In 1998 bracht Dave Fields zijn eerste solo album ‘Field Of Vision’ uit en in 2007 volgde ‘Time A Wastin’. In mijn cd speler draait nu de nieuwste van Fields. Deze ‘All Wound Up’ telt 12 nummers en Dave Fields deed zowat alles op dit album. Schrijven, componeren, opnemen, en mixen, het werd allemaal door dave zelf gedaan in de Fields Music Studio’s.

De twaalf nummers zijn een reisje over verschillende bluesnormen en zo herbergt openingstrack ‘Train To My Heart’ al meteen invloeden van één van zijn voorbeelden Jimmy hendrix, een nummer met veel stevige gitaarsolo’s. Na deze wah-wah solo’s neemt Fields al meteen een ruime bocht met ‘Ain’t No Crime’  en brengt hier ‘nasty funk’, een nummer waar gospelzangeres Ada Dyer behoorlijk uit de verf komt.

In ‘Still Itchin’ krijgen we een energieke ruige harpintro van Billy Gibson, dit nummer is gepekt met heel wat R&B invloeden en zijn een mix van harpsolo’s en gitaarsolo’s van Dave. Met titeltrack ‘All Wound Up’ brengt Dave ons richting New Orleans gevolg door ‘Let’s have A Ball’ een funky nummer met heel wat ‘Horn Section’ time. Ain’t that funky man…

Up-tempo en opzwepend is zeker en vast met een pracht van een instrumentaaltje dat de titel ‘Sreamin’’ met zich meedraagt, een nummer waar alle registers worden open gedraaid. Met ‘Baby Come Back’ lonkt naar de dance beats toen de jazztunes in de ‘late fifties & early sixties ‘ hoogtij vierden in de New Yorkse danstempels. Met ‘Blue Balad’ doet Dave het iestje rustiger. Op dit nummer neemt Fields uitgezonderd de bass iedere ander instrument voor zijn rekening inclusief de B-3 iets wat hem ‘live’ uiteraard niet zal lukken.

Met afsluiter ‘Guide Me To The Light’ gaan we richting Soulblues met de prachtuige backingvocals stem van Ada en hiermee bewijst Dave Fields dat hij met deze ‘All Wound Up’ alle bluesstijlen behoorlijk onder de knie heeft en maakt hij meteen duidelijk aan de wereld dat hij eigenlijk niemand nodig heeft om een prachtig album te maken want hij kan het allemaal en ook wij zijn onder de indruk.